Kiryat Gat, Israel

Bijna een week ben ik nu in Israel, maar het voelt alsof ik er eeuwen ben. Ik ben hier met Jochem, die ik nog ken uit Australië, vanwege de bruiloft van onze vriend Offir. We raken er maar niet over uitgepraat. Het voelt als een sprookje, een soort roes waarin we nu al een week verkeren. Vanf het moment dat Gilad ons van het vliegveld in Tel Aviv kwam halen heb ik de glimlach niet van mijn oren los kunnen krijgen. Hoewel we, politiek gezien, geen ongunstiger aankomst moment hadden kunnen kiezen.
De middag dat we landden werd net een Israelische soldaat gegijzeld door Palestijnen, en de hele week is het al stilte voor de storm. De Israelische troepen zijn in opperste staat van paraatheid en de Palestijnen krijgen back-up van Egypte, Syrie en Libanon. De dingen die ik op het internet lees en de plek waar wij ons bevinden lijken zich echter  in totaal verschillende werelden te bevinden. Het Israel dat onze vrienden ons tonen is het mooiste, warmste, meest gastvrije, liefdevolle en vreedzame plekje ter wereld. Ik weet dat ik nu waarschijnlijk klink als een hippy en dat kan kloppen. Ik voel me ook alsof ik in een adembenemende trip ben beland. Tot nu toe hebben we alleen maar warme, lieve, grappige mensen ontmoet. De gastvrijheid kent geen grenzen.

Dinsdag was de bruiloft van Offir en zijn Noorse Inger. Wat een stel!! De vonken spatten ervan af. Ik geloof dat er maar weinig mensen waren die het tijdens de persoonlijke woorden van bruid & bruidegom droog hielden, ik in ieder geval niet. En zoveel mooie mensen! En dan het eten!! whaaa snap ik dat ze dit het beloofde land noemen hahaha!!

Na een aantal dagen bij Gilad’s familie in Haifa, namen we onze intrek bij de familie van Offir in Kiryat Gat. KG ligt precies tussen de Gazastrook en de Westbank in (25-40 km afstand). We schrokken dus wel een beetje (en vonden het stiekem toch ook wel erg interessant) toen we ‘s nachts wakker werden van explosies. Bij navraag bleek echter dat het hier om straaljagers ging die over de bezette gebieden vlogen en daarbij de geluidsbarriere overschreden. Gelukkig maar want wij Hollandse pussy’s zijn natuurlijk niets gewend