Koh Phi Phi, Thailand
Het eerste dat me opviel aan Koh PhiPhi was dat je het nog zo goed ziet; de half verwoeste huizen, de kapotte boten, grote hopen afval, lege vlakten, weggeslagen bruggetjes en geknapte palmbomen… Met mijn westerse ervaring was ik er vanuit gegaan dat 6 maanden na de Tsunami het eiland waar “The Beach” gefilmd werd touristen vooral nodig zou hebben om de economie een extra zetje te geven… Na een week lang dag in dag uit stenen en rotzooi uit het voormalig waterreservoir uithakken, scheppen schoffelen en sjouwen -zonder echt verbluffende resultaten, begreep ik pas ècht hoeveel werk er de afgelopen 6 maanden hier verzet moest zijn… en hoeveel er nog moet gaan gebeuren.

Ons team wordt ook wel “The Reservoir Dogs” genoemd. En aan het einde van iedere dag zie ik er ook uit als een hond. Hondsmoe ook. Met een bulldozer en graafmachine had het werk dat wij met 20 man in 1 week deden gemakkelijk in een half uur gedaan kunnen worden. Het feit dat die machines er niet zijn is te danken aan de Thaise regering. Het schijnt (maar wat weet ik) dat deze het eiland expres tegenwerkt in de hoop dat de prijs van de grond daalt. Het eiland, dat nu in het bezit is van een aantal families, zou dan voor een zacht prijsje opgekocht kunnen worden zodat de regering het hier voor het zeggen krijgt. Het eiland is prachtig gelegen en leent zich goed voor tourisme en dure appartementen complexen.

Over het hoe, wat en waarom wordt dagelijks gespeculeerd en het is een bron van onrust en frustraties. Officieel mag er namelijk niets gebouwd worden op het eiland tot het bestemmingsplan van de regering af is en dit wordt maand na maand uitgesteld. Met 50 procent van de gebouwen verwoest is het moeilijk stilt te zitten en af te wachten. Als er echter tòch gebouwd wordt bestaat het risico dat alles afgebroken moet worden als het niet aan het plan van de regering voldoet… Allemaal lekker bureaucratisch mierengen**k dus.

Maar goed, meer over HET eiland –had ik al gezegd dat “The Beach” hier gefilmd was??-   Koh Phiphi is een eiland aan de Westkust van Thailand, net onder Phuket. Eigenlijk zijn het 5 eilanden maar ik heb het nu alleen over het “hoofdeiland”. Van tevoren kreeg ik, net als iedere ander tourist, van de autoriteiten te horen dat het eiland gesloten was en dat vrijwilligers in Thailand nergens meer nodig waren tenzij je iets speciaals kon in de trant van electriciteit aanleggen of metselen.

Gelukkig had ik een aantal maanden eerder een email gekregen van een vriend die op dat moment, kort na de Tsumami, hier op PhiPhi werkte. Gelukkig zijn de werkomstandigheden nu wat zachter en hoef ik niet zoals hij toen lichamen en ledematen te zoeken en identificeren. Ik weet ook niet of ik dat wel aangekund had. Het werk op dit moment bestaat vooral uit puin ruimen, wegen, tuintjes en plantsoenen aanleggen, planten vanuit het vaste land en van de berg overbrengen en hier planten en ook veel gras en palmbomen. Dit deels om erosie te voorkomen, maar ook gewoon om het eiland weer mooi en aantrekkelijk te maken. Guesthouses en café’sworden van een verse lik verf voorzien en opgeknapt en er wordt nieuwe riolering aangelegd.

Het is zo gaaf om te zien hoe iedereen samenwerkt, ik ben nog niet eerder in een plaats geweest waar het verschil tussen de locals en de faràng (touristen) zo klein is. ‘s Avonds komt iedereen bij elkaar om de resultaten van die dag te bespreken en taken te verdelen voor de volgende dag. Tijdens de lunch wordt voor alle werkers gekookt door een groep vrouwen van Phi Phi, en die kunnen kóken!! Mijn plan om hier voor een weekje te blijven heb ik binnen 2 dagen al laten varen en ik denk dat ik misschien zelfs tot het eind van mijn reis hier blijf werken, Noord Thailand kan ik een andere keer nog bezoeken, wat hier NU gebeurd is zo bijzonder…

De sfeer hier is verslavend en het enthousiasme besmettelijk. Als je het optimisme en fanatisme van de bewoners hier ziet zou je bijna vergeten dat iedereen hier minstens 1, meestal meerdere familieleden heeft verloren. Vanwege haar ongunstige ligging had PhiPhi het grootste aantal doden per vierkante meter. Als je tijd hebt gemaakt, bezoek dan  de site van Help International: www.hiphiphi.com  of www.hiphiphi.com/tourism & spread the word:

Paradise Regained & open for public again!!!

             GO Phi Phi!!!

Reservoir Dogs at work