Kiryat Gat, Israel

Bijna een week ben ik nu in Israel, maar het voelt alsof ik er eeuwen ben. Ik ben hier met Jochem, die ik nog ken uit Australië, vanwege de bruiloft van onze vriend Offir. We raken er maar niet over uitgepraat. Het voelt als een sprookje, een soort roes waarin we nu al een week verkeren. Vanf het moment dat Gilad ons van het vliegveld in Tel Aviv kwam halen heb ik de glimlach niet van mijn oren los kunnen krijgen. Hoewel we, politiek gezien, geen ongunstiger aankomst moment hadden kunnen kiezen. Continue reading →