Gili Trawangan, Indonesië
“Hmmmm lekker die zee… zwemzwemzwem… ieieieiehhhh kwal!! O nee, plastic zak. Even lekker in de branding zitten… AUW!! scherp, die schelpjes uhh plastic flessen. Afspoelen, en naar de handdoek…” Zo zou het gegaan kunnen zijn. Maar er zijn nog 100 andere versies mogelijk. Hoe het mogenlijk was dat een geheel bacterien emperium een invasie pleegde op MIJN achterste.“Aaah ik zie het al!” zegt de dokter in Kuta. “bent u recentelijk nog bij de schoonheids specialist geweest?” Ik kijk`m niet begrijpend aan. “Niet?” vraagt hij “hoe lang loopt u hier al mee rond?” UHHm vanaf dinsdag… IK dacht dat het vanzelf wel over zou gaan… (fout antwoord! Dom!!! lees ik van zijn gezicht) “Folliculitis” zegt hij “ik heb het 1 keer erger gezien, maar die man had net zijn achterste laten harsen” MAN?!! ACHTERSTE… HARSEN?? IEIEIIEEEEEEUW ik krijg eeen hoestbui en probeer uit alle macht de dwingende visualisatie uit te bannen…
Nog nooit heeft mijn derriere zo in het middelpunt van de belangstelling gestaan. Minstens een half uur wordt er door een dokter en een zuster geconcentreerd getuurd, geprikt, geknepen, getast en gezalfd. Als ik na een half uur eindelijk naar huis mag met antibioticazalf en -pillen vraagt de dokter nog “you travel alone?” Ja dokter.. “I think you need to find a boyfriend”… Weer kijk ik hem schaapachtig aan.
“How you gonna apply the cream?” (Nu liggen de dokter en de zuster beiden op de grond van het lachen) Oow jah…ha..haha.. dat wordt dus maar mijn trouwe zakspiegeltje bij gebrek aan boyfriend…
Tot zover mijn eerste week in Indonesie, ik heb in Bali in ieder geval een onvergetelijke indruk achter gelaten. Ondertussen had ik ook een deal gesloten met Maxi. een stomerij eigenaar uit Denpasar. Ik zou hem Nederlands leren, en hij mij Bahasa Indonesia. Dit was vooral voor mij een gunstige deal omdat mijn Indonesisch met sprongen vooruit ging (van 0 tot 4 op schaal van 11) & ik elke dag vrolijk op de motor door Bali werd rondgereden… NICE!!
Helaas ontstond er na een aantal dagen schooltje spelen op het strand wat verwarring van Maxi`s kant over wat het begrip “elkaar een taal leren” precies omvatte dus ik besloot er tussenuit te piepen en een bezoekje te plegen aan Lombok en de Gili eilanden met een Duister genaamd Dino.
Op Gili Trawangan zijn we een week gebleven, echt paradijs: Zon, strakblauwe zee, superschoon strand en ongelooflijk vriendelijke mensen. Een wereld van verschil met Kuta in Bali; geen ander verkeer dan paard en wagen dus geen uitlaatgassen… Eindelijk lachende gillende en spelende kinderen die proberen je nat te spetteren of een praatje te maken ipv je om geld te vragen… en geen strandverkopers. In Kuta daarentegen had ik de eerste dag meteen 4 vrouwen , aan elk ledemaat 1 voor een onmogelijk korte en -dure massage …. maar wel een gratis armbandje… goed gedaan hoor, sukkel!
Wanneer we onderweg zeiden “Gili Trawangan” zeiden mensen vaak “ooooh, no police!” met een veelbetekenende blik. Ik dacht dat ze bedoelden dat wij als toeristen dus extra op moesten passen. Pas toen de hotelmanager bij aankomst als eerste zei “You want to smoke, you come to me ok?” begon er een lichtje te branden. En na een wandeling door de hoofdstraat waar elk restaurant &bar adverteerde met “WE HAVE FUCKING BLOODY FRESH AWESOME MUSHROOMS” en “TRY OUR SPACE SOUP FOR TRIP TO STARS &BACK NO TRANSPORT NEEDED” moest ik weer eens lachen om mijn naieviteit.
De hele week was superrelaxed, alleen maar gesnorkeld gewandeld en in de zon gelegen, 3 waterschildpadden gezien en de meest bizarre en mooie vissen (I finally found Nemo!!!!) Verder een aantal leuke mensen uit Surabaya leren kennen die me hebben uitgenodigd voor een rondleiding voor zowel het dag- als het nachtleven aldaar. ‘Alhier’ moet ik eigenlijk zeggen want door problemen met de elektriciteit is de post verlaat en sta ik op het punt kennis te maken met Surabaya… Tijd om naar buiten te gaan!!
Bali: Dino, Yuri, Brecht, Elyana, Judith
Sunset @ Gili Trawangan
“Fuck a Duck!”
Island adventures 
Gili Trawangan: Surabayaanse Duitsers