Bataan, Costa Rica

Aangekomen in het kamp in the middle of nowhere worden we welkom geheten en krijgen we veiligheidsinstructies. Over slangen,schorpioenen, spinnen, stropers, haaien, aardbevingen en o ja, als je haar overeind gaat staan of je huid tintelt, dan staat de bliksem waarschijnlijk op het punt om in te slaan. Gooi jezelf dan onmiddelijk op de grond.  Deze instructies zijn uiteraard not to scare you guys, just to make you aware.  Yeah right. Als ik een uur later hondsmoe en hyperaware op bed lig kan ik het beeld van een vrolijk huppelende ik die zich om de haverklap frontaal op de grond werpt vanwege een tintelende huid niet van mn netvlies krijgen en val ik uiteindelijk grinnikend in slaap.

De rest van de introductie gaat vooral over culturele verschillen waarmee rekening te houden in de omgang met de locals. Dit gedeelte wordt besloten met de opmerking Dus Judith, er wordt hier niet naakt rond het kampvuur gedanst. Ik probeer overdreven teleurgesteld te kijken en trek een pruillip.

De omstandigheden zijn zoals in de vorige post gezegd, vrij extreem maar het is het allemaal meer dan waard. In totaal heb ik 11 volwassen Leatherback turtles gezien, waarvan er 7 daadwerkelijk eieren aan het leggen waren. Het is zó mooi!! Ookal had ik plaatjes gezien en had ik gelezen hoe groot die beesten kunnen worden,  toch was ik diep onder de indruk.   Stel je voor: Je loopt op een door de volle maan verlicht strand. Plotseling zie je iets bewegen aan de rand van het water. Als je voorzichtig dichterbij komt, schuift een kolossaal beest (ruim 1,5 meter) het strand op. Met haar enorme flippers duwt ze zich langzaam vooruit, tot ze ver genoeg van het water verwijderd is. Dan begint ze te graven. Als ze tevreden is, hangt ze haar achterlijf in de kuil, om er in een minuut of 10 zo´n 80 eieren uit te persen (respect). Dit alles terwijl er uit haar enorme prehistorische kop lage, trage zuchten ontsnappen. De ronde eieren lijken nog het meest op pingpong ballen en hebben geen harde schaal, zoals kippeneieren, maar zijn indeukbaar.

De bedoeling is dat je de eieren naar de hatchery brengt, een stuk strand waar de eieren rustig uit kunnen komen en bewaakt worden ivm stropers. Daar stikt het hier namelijk helaas nog steeds van. Het mooie van het project vind ik dat het zo vriendelijk is; een nest zal nooit met geweld geplunderd worden. Er is een oude stropers”wet”, die bepaalt dat degene die een nest het eerst vindt het mag hebben. Het is dus zaak een nest zo snel mogelijk te lokaliseren (liefst als de schildpad nog bezig is het te maken) om te voorkomen dat de eieren meegenomen en opgegeten worden.

Omdat ik zo enthousiast over het project was en toch mn camera bij me had, ontstond halverwege de eerste week het idee een filmpje te maken voor de website van La Tortuga Feliz. De directeur van de organisatie reageerde daar zo enthousiast op dat we al snel hele scenario´s aan het bedenken waren. Ook de gidsen wilden graag meewerken en hun kant van het verhaal vertellen (de meesten van hen waren voorheen zelf stropers, simpelweg omdat er niet echt een andere bron van inkomsten is in dit afgelegen gebied).

Al met al ga ik nu met een enorme bult filmmateriaal terug naar Heredia, waar ik tussen alle andere leuke (film!)projecten een gaatje ga wringenvoor de montage. YES!! Heb dr zin an.

Update: deze kreeg ik net via de mail binnen, dit is dus wat er gebeurt als je in de regen achter een gravende reuzeschildpad hangt