La Tortuga Feliz (vervolg)

Bataan, Costa Rica

Aangekomen in het kamp in the middle of nowhere worden we welkom geheten en krijgen we veiligheidsinstructies. Over slangen,schorpioenen, spinnen, stropers, haaien, aardbevingen en o ja, als je haar overeind gaat staan of je huid tintelt, dan staat de bliksem waarschijnlijk op het punt om in te slaan. Gooi jezelf dan onmiddelijk op de grond.  Deze instructies zijn uiteraard not to scare you guys, just to make you aware.  Yeah right. Als ik een uur later hondsmoe en hyperaware op bed lig kan ik het beeld van een vrolijk huppelende ik die zich om de haverklap frontaal op de grond werpt vanwege een tintelende huid niet van mn netvlies krijgen en val ik uiteindelijk grinnikend in slaap.

Continue reading

La Tortuga Feliz

Bataan, Costa Rica

Twee en een half uur van tevoren vertrekken moest voldoende zijn had ik bedacht. Half uur naar Heredia, half uur naar San José, filetje hier,  wegwerkje daar, verstopte busstationnetjes, ontbrekende straatnaambordjes, overmatige snooze-drang: ik had het allemaal ingecalculeerd. Natuurlijk wist ik niet dat de spits in Santa Barbara (buitenwijk van Heredia waar ik sinds april verblijf) om 6u30 in volle hevigheid de bussen terrorriseert.  Drie (3!) volle bussen zag ik aan me voorbijgaan voor ik me met m’n backpack -erg gewaardeerd door medepassagiers- in bus numero 4 kon proppen.

Continue reading