The annual Jen & Jude xmas card!!
An indispensable tradition since 1994!!
Happy New Year Everybody
and stay fruity!!
From April 2010 till May 2011 I have been traveling around this continent. My goal was to combine traveling with gaining more professional experience as a videographer and working with people from different cultural backgrounds. This resulted in the production of various video’s and documentary’s for NGO’s, cultural organizations, travel agencies and the Dutch Embassy. Continue reading
Terwijl ik mijn camera installeer beginnen de jongens te grinniken. Ik kijk achter me, waar een jongetje net zijn broek laat zakken en gezellig gaat zitten poepen. Dit zijn de jongens die momenteel op straat leven en niet in het opvangtehuis verblijven. De straat is hun huis, hun bed, hun toilet. Vanuit mijn ooghoeken zie ik dat een ander jongetje net een plastic zakje naar zijn gezicht brengt om terrokal (lijm) te snuiven, en ik besluit het poepende mannetje maar even te negeren. Continue reading
Juist als ik op het punt sta mijn broek te laten zakken komt een schoonmaakster binnen. Ik groet haar vriendelijk terwijl zij de prullenbak leegt en gezellig op een krukje gaat zitten. Aangezien ze geen enkele aanstalten maakt te vertrekken besluit ik mijn broek maar gewoon te laten zakken. Ik ga languit op de behandeltafel liggen en beantwoord beleefd haar nieuwsgierige vragen, terwijl de zuster zich met een –naar mijn mening belachelijk grote- injectienaald richting mijn derriere begeeft. Continue reading
‘Kom jij die Nederlandse jongen opzoeken, Joran van der Sloot?’ vraagt de serveerster. Het eerste gesprek dat ik voer in Peru, afgezien van een discussie met de taxichauffeur vanaf het vliegveld over vrouwen achter het stuur. ‘Uhh nee… dat zat eigenlijk niet in mijn planning’ zeg ik terwijl ik mijn kauwgum in een servetje vouw. ‘Ja maar jullie komen toch uit hetzelfde land?’ Daar heeft ze een punt. ‘Hij heeft wel 2 meisjes vermoord’ werp ik tegen. ‘Ja maar jullie komen toch uit hetzelfde land?’ herhaalt de serveerster. Ze kijkt daarbij zo vanzelfsprekend dat ik even begin te twijfelen aan mezelf. Continue reading
‘Mijn vriendin kan echt niet rijden’ waarschuwt neef G, ‘ik heb haar al gezegd dat als ik haar examinator was, ik haar onmiddellijk zou laten zakken.’ Uit de mond van iemand die ons de maand ervoor nog met auto en al achterop een motor parkeerde, vind ik dat vrij verontrustend klinken. Maar goed, het is voor ons beiden het laatste weekend in Costa Rica: De neef gaat weer terug naar het koude Duitsland en ik ga na het afronden van een leuke & hectische videoklus het Peruaanse Andes gebergte in. Een laatste dagje strand is dus erg welkom. Continue reading
‘Ik zit erover te denken kerst of oud en nieuw in Costa Rica te vieren, dus mocht je deze kant op komen dan zouden we bijvoorbeeld daar af kunnen spreken…’ Schreef ik. Het volgende moment ontvang ik een e-mail met simpelweg de tekst ‘Wij gaan samen oud en nieuw vieren!!!! whoehoe!!!!!!’ gevolgd door haar vluchtgegevens. Niet voor niets de goedkoopste optie: aankomst vrijdagavond 31 december om 22u10… Typisch Iris. Continue reading