‘Kom jij die Nederlandse jongen opzoeken, Joran van der Sloot?’ vraagt de serveerster. Het eerste gesprek dat ik voer in Peru, afgezien van een discussie met de taxichauffeur vanaf het vliegveld over vrouwen achter het stuur. ‘Uhh nee… dat zat eigenlijk niet in mijn planning’ zeg ik terwijl ik mijn kauwgum in een servetje vouw. ‘Ja maar jullie komen toch uit hetzelfde land?’ Daar heeft ze een punt. ‘Hij heeft wel 2 meisjes vermoord’ werp ik tegen. ‘Ja maar jullie komen toch uit hetzelfde land?’ herhaalt de serveerster. Ze kijkt daarbij zo vanzelfsprekend dat ik even begin te twijfelen aan mezelf. Continue reading
Category Archives: EditWhere
Afscheid & Adrenaline
‘Mijn vriendin kan echt niet rijden’ waarschuwt neef G, ‘ik heb haar al gezegd dat als ik haar examinator was, ik haar onmiddellijk zou laten zakken.’ Uit de mond van iemand die ons de maand ervoor nog met auto en al achterop een motor parkeerde, vind ik dat vrij verontrustend klinken. Maar goed, het is voor ons beiden het laatste weekend in Costa Rica: De neef gaat weer terug naar het koude Duitsland en ik ga na het afronden van een leuke & hectische videoklus het Peruaanse Andes gebergte in. Een laatste dagje strand is dus erg welkom. Continue reading
Hello/Goodbye
‘Ik zit erover te denken kerst of oud en nieuw in Costa Rica te vieren, dus mocht je deze kant op komen dan zouden we bijvoorbeeld daar af kunnen spreken…’ Schreef ik. Het volgende moment ontvang ik een e-mail met simpelweg de tekst ‘Wij gaan samen oud en nieuw vieren!!!! whoehoe!!!!!!’ gevolgd door haar vluchtgegevens. Niet voor niets de goedkoopste optie: aankomst vrijdagavond 31 december om 22u10… Typisch Iris. Continue reading
Feliz año nuevo/happy new year/gelukkig nieuwjaar!!
Koetjes, Kalfjes & Kotszakjes
Moet je nou echt schreeuwend kotsen? Ik dacht slim te zijn en een rustig plekje achterin de bus te reserveren. Wist ik veel dat ik me 10 uur lang naast het toilet en een intens wagenzieke mevrouw zou bevinden?? Het begon al goed. Volgens de lieve hostel eigenaar in Oaxaca was het makkelijk te lopen naar de bus terminal, 20 á 25 minuten. Als ik na 3 kwartier met bepakking en een hoofd als een ontplofte chilipeper het busstation kom binnenstormen, rijdt de laatste bus naar San Cristobal nét voor m´n neus weg. NEEEE HÈ!! Continue reading
Bleek & Blauw
‘Niks ernstigs’ zegt de dokter, ‘gewoon een PARASIET IN JE GEZICHT, heel gebruikelijk.’ Ik krijg pilletjes en zalf voorgeschreven. ‘En’ zegt de dokter, ‘je moet AL je kleren met CHLOOR wassen’. Nou ben ik niet het meest huiselijke typje, maar dat lijkt me toch niet handig. Continue reading
Duik in de onderwereld
“Dezelfde meteoriet die de Dinosaurus’ ass kickte, liet een krater achter waaruit onderaardse rivieren zijn ontstaan.” legt Lukas uit met een heerlijk vadsig Tsjechisch accent. Het is 9:00 ‘s ochtends en we zijn met de pick-up onderweg naar ‘Dos Ojos’, een plek in Mexico waar op sommige plaatsen het ‘dak’ van deze onderaardse waterwegen is ingestort. Daardoor zijn cenotes ontstaan: ingangen naar wat de oude Maya’s geloofden dat de onderwereld was. Continue reading
Winderige Avonturen
Hoewel iedereen me vertelt dat het wel mee zal vallen, vind ik het best berespannend. In Holland heb je af en toe een stevig windje, maar een orkaan met een heuse naam, da’s toch wel even andere koek!* En nu zit ik ineens in een deken gewikkeld op de bank bij de familie Caballeros in San Ignacio, Belize, die me voor 3 dagen geadopteerd hebben. Samen met Max & Patty, hun dochters Melany (6), Nicol (5), oma en neef Zair zit ik bij de radio af te wachten wat een storm genaamd Richard zal gaan doen en te hopen dat hij in ieder geval het golfplaten dak heel zal laten. Continue reading
Niños de Guatemala!!
Voor degenen die graag hun Spaans willen oefenen, hieronder mijn laatste video in 2 versies : ).
Het is een promo video voor Non-profit organisatie Niños de Guatemala. De organisatie is opgericht door een aantal oud-middelbare schoolgenoten, waarvan ik er een toevallig tegen het lijf liep in Honduras… Toeval bestaat niet!! Continue reading
Tsunami in een glas water
Ik had mezelf weer eens in de nesten gewerkt. Lang verhaal, notendop-versie: m’n visum bleek overschreden. De avond voor vertrek werd ik door alle geraadpleegde expats-in-Copan compleet gek gemaakt. Ik was ‘f**ked’, kon een boete krijgen van 1000 (DUIZEND) dollar en zou waarschijnlijk rechtstreeks naar Belize gestuurd worden. Ik had juist een ticket gekocht naar Antigua, de andere kant op.